در دل دشت‌های خاموش، مردانی ذغال می‌سازند؛ نه تنها برای گرم کردن خانه‌ای، که برای روشن نگه‌داشتن چراغ زندگی خودشان.
کوره‌های ذغال‌پزی، اگرچه در سکوت و دود فرو رفته‌اند، اما مأوای مردانی‌اند که با دستان سیاه و دل‌های استوار، ایستاده‌اند.
این مجموعه نگاهی‌ست به کارگرانی که در میانه‌ی آتش و خاکستر، نه فقط کار، بلکه زندگی می‌کنند؛ با تمام سختی‌ها، با لبخندهایی کم‌رنگ اما واقعی، و با چشمانی که به تاریکی عادت کرده‌اند، اما هنوز به روشنی فکر می‌کنند.
تصویرهایی از تاب‌آوری، از انسان‌هایی که در سخت‌ترین شرایط، معنای واقعی مقاومت را زندگی می‌کنند.
